κο για να εξιχνιάσει τη δολοφονία του Σκούρα! Ο Λύκος, θανάσιμος εχθρός του δολοφονημένου αξιωματικού και από τους μεγαλύτερους κακοποιούς της χώρας, με άπειρες καταδίκες εις βάρος του, μπλεγμένος με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, έχει μεταχθεί στα Τρίκαλα κι έτσι αρχίζει μια από τις πιο ανατρεπτικές, σκληρές και ανατριχιαστικά ρεαλιστικές ιστορίες που έχω διαβάσει.

Αρχικά λοιπόν ο Άγγελος Γκίκας είναι φυλακισμένος με βαρυποινίτες, χωρίς κανείς να ξέρει για την αποστολή του πλην του διευθυντή, και παρακολουθούμε τις προσπάθειές του να ενταχθεί στην κλίκα του Λύκου. Προαυλισμός, κάγκελα, απομόνωση, κελιά, συρσίματα και κάπου κάπου ακαταλαβίστικα λόγια, κλεισούρα, κακοβρασμένο φαγητό, ανθρώπινη βρόμα, κατσαρίδες, με πόση τέχνη ζωντανεύει το κλειστοφοβικό περιβάλλον και πόσο παραστατικές είναι οι λεπτομέρειες: «…το κατάστημα κράτησης ήταν σαν κάποιο επιτραπέζιο στρατηγικής στο οποίο η κάθε φυλή είχε το κάστρο της, τον βασιλιά της, τους νόμους της και τους ειδικούς στο έγκλημα» (σελ. 61). Να όμως που ο Λύκος έχει μια προσωπικότητα που δεν περιμένει κανείς, κάποια γεγονότα δε συνάδουν με την εικόνα που έχει πλάσει στο μυαλό του ο Άγγελος κι αυτό τον δυσκολεύει γιατί δεν μπορεί να βρει πώς θα τον προσεγγίσει! Κι εκεί που μπαίνουν τα πράγματα σε μια σειρά και καταλήγουμε σε κάποια συμπεράσματα, εξελίξεις έξω από τη φυλακή ανατρέπουν τα δεδομένα και ο Άγγελος παγιδεύεται στο ίδιο του το σχέδιο, με την αδρεναλίνη να τον γεμίζει έξαψη και να τον οδηγεί σε απονενοημένες πράξεις!

Η δολοφονία του Σκούρα είναι αρκετά περίπλοκη και σύνθετη και εμπλέκει δικαστικούς και κρατικούς λειτουργούς με παρανόμους κάνοντας το μυθιστόρημα άκρως ενδιαφέρον! Ύποπτοι ξεπετάγονται από παντού, ο ρόλος τους αλλάζει (πότε αθώοι και πότε ένοχοι, πότε δίκαιοι και πότε διεφθαρμένοι, πότε φίλοι και πότε προδότες) ενώ ταυτόχρονα οι ληστές μιας τράπεζας στη Μεταμόρφωση με την επιτυχημένη καριέρα τους τραβούν το ενδιαφέρον του ανθυπαστυνόμου Καρούτσου και της διοικητού του Ληστειών της ΓΑΔΑ Μαρίας Βαΐτσου, οι οποίοι καταστρώνουν ένα σχέδιο ώστε να πιάσουν μεγαλύτερα κεφάλια! Η δράση κάποια στιγμή μεταφέρεται από την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ενός κελιού στα άγρια βουνά της Πίνδου μ το μυθιστόρημα να καταγράφει ένα συναρπαστικό ανθρωποκυνηγητό, με λεπτομέρειες που μόνο ένας καλά διαβασμένος συγγραφέας μπορεί να καταγράψει, με διαρκή αγωνία και με κινηματογραφική ταχύτητα των εξελίξεων. Δε θα ξεχάσω τις περιγραφές του κακοτράχαλου δρόμου στην Κατάρα, με τις κατολισθήσεις και το μισογκρεμισμένο οδόστρωμα! Κι εκεί που θαυμάζεις το γκριζόασπρο χειμωνιάτικο φεγγάρι γίνεσαι μάρτυρας λαθρεμπορίου όπλων, εκεί που ακούς τον απαλό ήχο του χιονιού που πέφτει συναντάς μπλόκο περιπολικών. Μέσα σε αυτήν τη χιονοστιβάδα της καταιγιστικής δράσης και των απανωτών εξελίξεων, ο Γκίκας ανακαλύπτει στοιχεία της υπόθεσης που του δείχνουν άλλο μονοπάτι για την επίλυσή της κι έτσι όσο κυνηγάμε τους κακούς σε Σαμαρίνα, Γρεβενά, Καστοριά, Κρυσταλλοπηγή τόσο πλησιάζουμε και στην εξιχνίαση μιας σάπιας, πολυπρόσωπης παγίδας με στόχο-έκπληξη!

«Ο Λύκος» είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα που φωτίζει εξίσου το μονοπάτι του καλού και του κακού κι αφήνει τους ήρωές του να επιλέξουν μόνοι τους ποιο θα διασχίσουν, κάτι που θα τους χαρίσει και τις αντίστοιχες συνέπειες. «Και οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν ν’ αλλάξουν. Υπάρχει μέσα τους ένας διακόπτης που μπορούν να τον γυρίσουν και να δουν το πραγματικό φως» (σελ. 279). Οι νόμοι τι ρόλο παίζουν όμως στην ανθρώπινη κοινωνία και πόσο πρέπει να τους σεβόμαστε; «…το καλύτερο όπλο ενός ανθρώπου με εξουσία είναι οι νόμοι. Ακόμα κι οι ναζιστές που έκαναν θηριωδίες, δικτάτορες… όλοι τούς χρειάζονταν πριν γίνει οτιδήποτε. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στους νόμους. Επαναστάσεις, καταπατήσεις δικαιωμάτων, μεγάλες αλλαγές… Όταν δίνεις λοιπόν σε κάποιον τη δυνατότητα να εφαρμόσει έναν νόμο, του δίνεις ένα όπλο που το στρέφει όπου και όπως θέλει» (σελ. 396-397). Κανείς από τους ήρωες του βιβλίου δε θα είναι ίδιος όταν φτάσουμε στο τέλος γιατί: «Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Νόμο… Το μυστικό είναι να ζεις μέσα κι έξω απ’ αυτόν. Να πορεύεσαι παράλληλα, όχι αντίθετα. Κι όταν ξεπερνάς τα όρια, να μπαίνεις ξανά κάτω από την ασπίδα του» (σελ. 286). Σκέψεις και προβληματισμοί γύρω από την ηθική και την αυτοδικία, καταιγιστική δράση, ανηλεές ανθρωποκυνηγητό, διαφθορά και σαπίλα, υπόκοσμος και παράνομα κυκλώματα, καλοί χαρακτήρες που αγωνίζονται να παραμείνουν έτσι αλλά τα γεγονότα θα τους εξαναγκάσουν σε ακρότητες κι ένα λυτρωτικό τέλος είναι μερικά μόνο από τα θετικά γνωρίσματα ενός βιβλίου που με γέμισε εικόνες, προβληματισμούς και αγωνία.